Omschrijving
Volgens de theorie van de Fransman Montignac draait het bij afvallen niet om een beperking van de calorieën. Hij hecht veel meer waarde aan de zogenoemde glycemische index (GI) van koolhydraten. De GI is een maat voor de snelheid waarmee het bloedsuikergehalte stijgt na het eten van koolhydraten.
Adviezen binnen de Montignac-methode
Montignac onderscheidt toegestane ‘goede’ koolhydraten (met een GI lager dan 50) en niet-toegestane ‘slechte’ koolhydraten (met een GI boven de 50). Ook adviseert Montignac het gescheiden eten van koolhydraten en vetten, een ruim gebruik van groente, fruit, peulvruchten en volkorenproducten en een beperkt gebruik van verzadigd vet. Doordat je een aantal dingen niet mag eten of niet in combinatie met elkaar mag eten, ga je vanzelf minder eten en val je af.
De methode van Montignac is niet goed onderbouwd. Zo is er geen onderzoek dat aantoont dat mensen afvallen door het gescheiden eten van koolhydraten en vetten. Ook is het dieet ingewikkeld. Ter illustratie: een boterham met kaas en een maaltijd met vlees, groente en aardappelen zijn niet toegestaan. Het gescheiden eten van koolhydraten en vetten is ook praktisch bijna onuitvoerbaar. Zo levert brood zowel koolhydraten als vet. Het bloedsuikergehalte wordt bovendien door nog veel meer factoren beïnvloed dan alleen de GI van afzonderlijke voedingsmiddelen.
Gezondheidseffecten
Een goed gezondheidsadvies van de Montignac-methode is om veel groente, fruit, peulvruchten en volkorenproducten te eten en de hoeveelheid verzadigd vet in de voeding te beperken. Op korte termijn leidt deze methode ook tot gewichtsvermindering doordat de voeding minder calorieën levert.
De kans is groot dat de voeding door de Montignac-methode na verloop van tijd te eenzijdig wordt en er tekorten aan voedingsstoffen kunnen ontstaan. Welke dat zijn, hangt af van hoe het dieet wordt toegepast.